Rozbite okno po domu ktoś się błąka
biała mąka
na moje ręce pada
biada W fotelu siadam
a ogień gaśnie
Rozbite okno a po pokoju hula
zła wichura
a smutek walczy z drzwiami
zanim z durnymi łzami
uporam się
Jaskółek nie ma już
minął kolejny rok
słychać gdakanie kur
ktoś w śniegu gubi krok
Kołowrót życia
los szczerzy zęby
gorzałka grzeje
samotność ziębi
Ciepło pokorą jest
jabłonie w czapach
na dworze szczeka śmierć
na wietrze lata
zeschnięta wiecha
jak symbol pusty
Znów nie przyjechał
nikt na zapusty
Zostawili mnie
zostawili mnie
zostawili mnie
Rozbita lampa już kropli nafty nie ma
drży mi ręka
to męka a nie trema
W domu zmarznę na amen
z karaluchami
Rozbita lampa na szybie lśnią firanki
sopel klamki
złamany trzymam w dłoni
Skronie toną w szronie
opadam z sił
Jaskółek nie ma już
minął kolejny rok
słychać gdakanie kur
ktoś w śniegu gubi krok
Kołowrót życia
los szczerzy zęby
gorzałka grzeje
samotność ziębi
Ciepło pokorą jest
zima przeklęta
skuła mi serce
minęły święta
Zielony bukszpan
mój dom otacza
ja nie oskarżam
winy wybaczam
Porzucony sam
porzucony sam
porzucony sam
Trwam
W rozbitym sercu już nie ma ziarnka soli
lecz trochę boli
gdy z twarzy kryształ lodu
spływa bez pardonu
w królestwie chłodu
w opuszczonym domu
💬 Komentáre
Komentáre budú implementované v ďalšej verzii.