Nie płacz Marzenko, czekaj na mnie,
podtrzyma cię w marszu moje ramię.
Przez gąszcz pójdziemy, przez ciernie,
przy swojej Marzence wytrwam wiernie.
Ja tylko w koszuli, a ty w swetrze,
sami musimy ten szlak przetrzeć.
Błyskają dwie gwiazdy wśród nocy,
zostawił nas Pan Bóg bez pomocy.
Łatwo nam nie będzie, idzie mróz,
swe dłonie zziębnięte w moich złóż.
Nie wiemy sami, co czeka nas,
a wokół noc, zima, mgła i las.
Ptaki odleciały, odbiła łódź,
ty, coś jest bez winy, kamieniem rzuć.
Prawda i dobro to przeszły czas.
Kto spojrzy za siebie, zmieni się w głaz.
Ja tobie pisany, a ty mnie,
wrócić nam nie wolno, choć tu źle.
Nie pytaj, bo po co - las milczy,
za drzewem dwie pary oczu wilczych.
Dwa wilki głodne i spragnione,
anioły z niebiosów strącone,
milczą i ślina im cieknie z paszcz,
a u mnie jednego miłość masz.
Nie masz nikogo prócz mnie wcale,
z trawy ci ogienek rozpalę,
a gdy się uniesie dymu chmurka,
ja będę Żwirek, ty Muchomórka.
Na drzewo się wdrapię wysoko,
drogę nam oświetli Luny oko,
przez bagna, wąwozy, przez jamy
pójdziemy, a los nasz wraz z nami.
💬 Komentáre
Komentáre budú implementované v ďalšej verzii.